Η Ελένη Κουρή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Ζει στην Αθήνα. Εκπαιδεύτηκε στην Ειδική Αγωγή κι εργάζεται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ασχολείται με τη συγγραφή ποιημάτων, τον ελεύθερο στίχο και ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία και το κολάζ.
Τα παρακάτω ποιήματα αντλήθηκαν από την ανέκδοτη συλλογή της με το τίτλο "Τα απολεσθέντα". Την ευχαριστούμε θερμά για την κατάθεσή της. -
Τα σκεύη
Με την ηχώ της αλουμίνιας αθανασίας
με προσφωνούν τα εμαγιέ
και οι παλαιοί τσίγκοι
Με αποκαλούν
χειροποιητή της τροφής
πέψη σημείο βρασμού
κι αμφίβια δράση
μιας διπλής ζωής υπό πίεση
Κι όπως ωοειδές κοχλάζω
με νερά μου φράζω το κέλυφος
κι από ρευστή σε συμπαγής
συμπυκνώνομαι
Τα απολεσθέντα
Τις νύχτες σφραγίζω την πόρτα εισόδου
και τίποτα δεν εισβάλλει στην τύχη
Είμαι εγώ τα έπιπλα και η γάτα μου
Γκρίζα γάτα με γραμμές κάθετες
ακολουθεί τη σκιά μιας απουσίας
Συχνά την αισθάνομαι να ξαπλώνει δίπλα μου
Μερικές φορές να τρώει από το φαγητό μου
κι άλλοτε να κάνει μπάνιο με τα ίδια μου τα χέρια
Όμως εγώ όταν νιώθω λύπη δεν μπορώ να μπω στο νερό
φαντάζομαι το ίδιο νιώθει κι η γάτα μου
Νιώθει συχνά λύπη γι' αυτό αποφεύγει το νερό
και γλύφει μόνη της το σώμα
Σύνθεση
Αδυνατώ να σε θυμηθώ
η πρώτη ταραγμένη βροχή του χρόνου
τσάκισε μισό σου κομμάτι
Ούτε τι χρώμα να σου βάψω τα χείλη ξέρω
ούτε αν φοράς ευφάνταστο κόσμημα στο λαιμό
ούτε αν προτιμάς να περπατάς τ' απογεύματα την οδό
με την βαριά μυρωδιά προσφυγικού φαγητού
Αδυνατώ να σε περιγράψω στην κυρία του απέναντι κτιρίου
που με ρωτάει επίμονα, πως μοιάζεις
Μοιάζει με κυπαρίσσι κυρία μου
της αρέσει η νύχτα
αντιστέκεται στις ηλιόλουστες μέρες
Μάλλον μελαγχολική
Από εδώ περνάνε τα νερά
καθώς σε αφηγούνται
Σε είπαν ισοσκελές
από την μέση και κάτω
με ανοιχτά τα πόδια
Με είπαν τρίγωνο
Καβάλα στην πέτρα
Προγονική και παρόν
Μου λείπουν μικρά άνθη των μαλλιών
για τη χάρη
Μετά πάλι στο χώμα
ορυκτό και σύγκρουση
Είπαν τώρα πως ρίζα οπωροφόρου είσαι
και στήλη
με το ένα πόδι σου βαρύ κι ασήκωτο
να αναγκάζεσαι
Όταν παγώνει στο πεδίο του Άρεως
αρκούδες παχιές πατάνε τα πόδια σου
Ευθύνονται για το αδιέξοδο της λεωφόρου μες το καταχείμωνο
Χίλτον σε δεκαπέντε λεπτά
Περνάς φευγαλέα τα σκονισμένα οπωροφόρα
Μοιάζουν τόσο καλά ευθυγραμμισμένα κατά μήκος του πεζοδρομίου
ώστε καταλάβαίνεις πως κάποιος ανόητος φορώντας χλαίνη
τους έχει επιβάλλει τη σωστή αναπνοή
και πως την ίδια στιγμή απευθυνόμενη εσύ με φωνές
σε στοιβαγμένα ζώα αναίτια φαλτσάρεις
Σημαίνεις αστός
Σε βαραίνει ακόμα και η σκόνη
που συγκαταλέγεται εντός των πτυχώσεων του δέρματος σου
κι είναι πλέον βέβαιο πως δεν είσαι ούτε πέρα
ούτε πάνω απ' τον κόσμο
Απλά επικρατείς γιατί κινείσαι
Χρειάζομαι εγχειρίδιο ενηλικίωσης
ολιγόφυλλο βιβλιαράκι σε μέγεθος τσέπης
να με καθοδηγεί
με σχήματα πολύ λεπτομερή
και τα εξής περιεχόμενα
Πως να αντιλαμβάνεστε την ύλη
Ανακαλώ την οφθαλμαπάτη
Πως υπεκφεύγω της ψευδαίσθησης
Μιλήστε μου για τον έρωτα
Πως γίνεται κανείς πλαστικός
Τακτοποιημένα ερωτήματα
και οι απαραίτητες απαντήσεις τους
Χωρίς ίχνος αμετροέπειας
Θα διέσχιζα ομίχλη
θα μου ταίριαζε περισσότερο η σιωπή
τα μυϊκά μου συστήματα δεν θα με ανάγκαζαν
σε μια τόσο εξαντλητική κίνηση
Αν ήταν χειμώνας
ποιος θα νοιαζόταν να είναι τόσο ακριβής με τα ωράρια
Όμως είμαι αναγκασμένη σε πλήρη συνέπεια
είναι άνοιξη εκεί έξω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου